بر این اساس که توجه به سیاست هاى کلان آمایش سرزمین ضرورت مى یابد. موارد ذیل در چارچوب سیاستگذارى در زمینه آمایش سرزمین قابل بررسى و تأمل است:
❖ گسترش و تجهیز کریدورهاى ارتباطى با عملکرد فرا ملى و مراکز جمعیتى مستقر براى استفاده از مزیتهاى موقعیت جغرافیایى و ترانزیتى
❖ پیش بینى مراکز جمعیت براى تقویت نقش منطقه اى کشور در رابطه فرا ملى و بین المللى
❖ تقویت ظرفیت هاى تولیدى در صنایع مورد تقاضا در نوا حى مناسب بازارهاى مصرف
❖ پیش بینى مراکز صنعتى مناسب و مکان یابى آنها
❖ تعیین و آماده سازى مسیرهاى انتقال انرژى در ابعاد داخلى و بین المللى
❖ تجهیز مراکز جمعیتى و صنعتى، توسعه ظرفیتهاى زیربنایى با توجه به تفاوتهاى عمده بین مناطق شمالى و جنوبى و شرقى و غربى کشور به لحاظ زیست محیطى
توزیع مناسب جمعیت و فعالیتها در پهنه سرزمین و بهره بردارى کارآمد، از قابلیت ها و مزیت هاى کشور «سند ملى آمایش سرزمین» درکشوراست. این امر درسه سطح کلان، بخشى و استانى انجام مى گیرد.
در سطح کلان محورهاى ذیل مورد توجه مى باشند:
❖ چشم انداز توسعه فضایى کشور
❖ تحلیل شرایط منطقه اى و بین المللى
❖ محدودیت ها و مزیتهاى سرزمین
❖ توزیع جمعیت
❖ راهبردهاى امنیتى و دفاعى
❖ پایگاه اطلاعاتى مکانى وجغرافیایى
در سطح بخشى محورهاى ذیل مورد توجه قرار مى گیرند:
❖ سازگارى فرایند توسعه با ویژگى هاى سرزمین
❖ سیاست هاى منطقه اى و سرزمینى بخشها
❖ اولویت ها در توسعه بخش
در سطح استانى نیزمحورهاى مورد توجه موارد ذیل را شامل مى شوند:
❖ بخشهاى محورى و اولویت دار
❖ نقش استان در تقسیم کار ملى
❖ سازمان فضایى توسعه استان
اهداف تعیین شده در برنامه ریزى هاى سطوح مختلف، حاکى از جایگاه بالاى آمایش به عنوان چارچوب توسعه بلند مدت کشور و در واقع راهنماى تدوین سایر سطوح برنامه ریزى است. بهره ورى از منابع و ظرفیتهاى اقتصادى، اجتماعى و محیطى سرزمین، هدف اصلى آمایش سرزمین است که سایر اهداف سطوح توسعه، خرد و کلان را نیز در بر مى گیرد. در واقع رسیدن به هدف آمایش در یک افق بلندمدت بیست ساله مستلزم رسیدن به اهداف برنامه هاى پنج ساله، سالانه، بخشى و منطقه اى است و ضرورى است جهت گیرى این برنامه ها در راستاى اهداف آمایش صورت گیرد.
به عبارت دیگر، فرایند برنامه ریزى صحیح و سلسله مراتبى از سطح آمایش ملى شروع و با تدوین برنامه هاى میان مدت توسعه اى و برنامه ریزى کلان اقتصادى به سطح برنامه ریزى خرد منتهى مى شود. اتکا به این سلسله مراتب نه تنها به اجرایى شدن مطالعات کلان و بلند مدت، کمک شایانى مى کند بلکه روند توسعه کشور را منطقى، هماهنگ و پویا مى سازد و عناصر توسعه یک کشور همانند اجزاى یک سیستم یا اندام هاى یک بدن داراى عملکردى تخصصى بوده و چارچوبهاى توسعه مناطق و اهداف بلندمدت آنها متأثر از اهداف بلند مدت ملى بوده و برنامه ریزى هاى محلى نیز از چارچوبهاى توسعه منطقه اى پیروى خواهند کرد. این امر موجب کاهش عوارض منفى توسعه و تعدیل تبعات منفى توسعه در کشور مى شود. (شاه محمدی، ۱۳۹۱)
طراحى نظام برنامه ریزى مبتنى برآمایش سرزمین و ارتقاى جایگاه آمایش سرزمین به عنوان بالادست ترین سند توسعه بلندمدت کشوراست که در راستاى کاهش فقر و محرومیت از طریق نهادینه سازى رویکرد آمایشى در بدنه نظام برنامه ریزى (به منظور تنظیم رابطه دیدگاه هاى درازمدت و میان مدت و تنظیم روابط بین برنامه ریزى بخشى و منطقه اى و تعیین نقش و جایگاه بخشهاى مختلف و عرصه هاى مختلف جغرافیایى) در چارچوب مبانى آمایش سرزمین صورت مى گیرد. در واقع آمایش و اسناد آن در سطح ملى یک سند بالادست در افق بلندمدت بیست ساله است که اصولاً جهت تحقق اهداف و آرمانهاى آن باید تمام برنامه ریزى هاى سطح پائین آن با استناد به این اسناد تهیه شوند و نهایتاً به مرحله اجراء در آیند. بر این اساس، مرکز ملى آمایش مدیریت و برنامه ریزى کشور نیز فرصتى است تا در برنامه پنجم توسعه جمهورى اسلامى ایران همچنان در خصوص لزوم اجراى آمایش سرزمین در برنامه ریزى توسعه بلندمدت کشور تأکید نماید.
بر این اساس ضرورى است: بر اساس ضوابط آمایش ملى و سیاست هاى کلان نظام جمهورى اسلامى ایران و سند چشم انداز توسعه، نظر یه پایه توسعه منطقه اى با حضور سیاست گذاران و برنامه ریزان در تمامى استانهاى کشور تدوین گردد. مرکز ملى آمایش، به آموزشهاى مداوم جهت القاى تفکر آمایش سرزمین به بدنه کارشناسى مناطق مختلف اقدام نماید.
در مطالعات آمایش سرزمین در مقیاسهاى مختلف، هماهنگى هاى لازم با طرح کالبدى ملى به خصوص در بخش منطقه بندى، جهت تطابق مطالعات صورت گیرد. این امر به دلایل زیرضرورت یافته است:
۱. بهره بردارى مناسب از امکانات و قابلیتهاى مناطق
۲. ایجاد تعادل فضایى در پهنه سرزمین
۳. تلفیق ویژگى هاى فرهنگى مناطق در فرایند ملى- منطقه اى
۴. ایجاد هماهنگى بین بخش هاى مختلف اقتصادى
۵. توجه به مناسبات جهانى و منطقه اى در برنامه ریزى آمایش سرزمین
۶. تخصصى کردن و دادن نقشه اى محورى به مناطق
۷- و در نهایت جهت ایجاد زمینه براى رشد و توسعه کشور به مفهوم واقعى و استفاده از قابلیتهاى طبیعى، اجتماعى و اقتصادى در تسریع فرایند توسعه و هدایت صحیح چارچوب توسعه.
در آمایش سرزمین توجه به تمام عرصه هاى زندگى مد نظراست، اما دستیابى به توسعه در تمامى ابعاد آن به صورت همزمان امکان پذیرنیست. لذا در عمل با توجه به اولویت هاى تعیین شده بر موضوعات کلیدى متمرکز مى شود. ماهیت بین رشته اى و پویاى آمایش سرزمین ایجاب مى کند که سندنهایى هرساله به روز شده و داراى انعطاف پذیرى لازم با توجه به تحولات باشد. (شاه محمدی، ۱۳۹۱)
از آنجا که تحقق اهداف، نظریه ها و دیدگاه هاى بلندمدت آمایش استان در چارچوب آمایش ملى قابل دستیابى است بنابراین، برنامه آمایش بایستى در سازگارى کامل با اهداف توسعه پایدار ملى تهیه شود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
از آنجا که امنیت، مفهومى فراگیر و شامل تهدیداتى مانند بلایاى طبیعى، تکنولوژى، اقتصادى، سیاسى، امنیتى و دفاعى است بنابراین، در تهیه برنامه آمایش استان و به منظور مدیریت روند توسعه پایدار کشور، موضوع نقش امنیت در ابعاد اجتماعى، دفاعى، سیاسى و اقتصادى باید مد نظر برنامه ریزان آمایشى قرار گیرد.
در همین راستا نیز مى توان به دیدگاه رهبر معظم انقلاب تأکید کرد که با توجه به ضرورت تنظیم الگوى پیشرفت کشور براساس الگوى اسلامى ایرانى، جامعه نیازمند یک الگوى صحیح توسعه است. این الگوى صحیح توسعه مى تواند از طریق اجراى صحیح آمایش سرزمین تقویت شده و حاصل آید. در سند چشم انداز جمهورى اسلامى ایران در افق ۱۴۰۴ هجرى شمسى نیز در خصوص آمایش سرزمین مواردى ذکر گردیده است که اهمیت جدى مسئله را نمایان مى سازد. پیگیرى آمایش سرزمین مبتنى بر اصول ذیل در این سند مطرح شده است. این موارد مى توانند به عنوان رسالت آمایشى سرزمین مطرح شوند:
❖ ملاحظات امنیتى و دفاعى
❖ کارایى و بازدهى اقتصادى
❖ وحدت و یکپارچگى سرزمین
❖ گسترش عدالت اجتماعى و تعادلهاى منطقه اى
❖ حفاظت محیط زیست و احیاى منابع طبیعى
❖ حفظ هویت اسلامى – ایرانى و حراست از میراث فرهنگى
❖ تسهیل و تنظیم روابط درونى و بیرونى اقتصاد کشور
❖ رفع محرومیت ها خصوصاً در مناطق روستایى کشور
و نتیجه نهایى آنکه حصول نتایج فوق در اهمیت قائل شدن و سرلوحه قراردادن آمایش سرزمین در تدوین برنامه ریزى توسعه کشوراست و این امر منجر به تأمین منافع ملى و حفظ امنیت ملى در یک زیرساخت محکم و پایدار خواهدشد. (شاه محمدی، ۱۳۹۱)
فصل سوم: روش شناسی تحقیق
۳-۱- روش تحقیق
استفاده از فن آوری های جدید که از چند سال قبل شروع شده، در دستور کار قرار دارد و اصطلاحاً در کنترل ترافیک جاده ای باید به جای افراد از دستگاه استفاده شود. اقدامات ذیل راهکارهای اجرایی شناسایی شده در این زمینه است.
