۵۳۰۰۰
۲۵۰۰۰
بوشهر
۴۸۰۰۰
۳۳۰۰۰
۲۵۰۰۰
۷۵۰۰۰
۳۳۰۰۰
مجموع
۱۸۰۰۰۰
۱۲۸۰۰۰
۹۵۰۰۰
۲۸۵۰۰۰
۱۲۸۰۰۰
جدول ۲-۲ ظرفیت بالقوه توسعه پرورش میگو در نوار ساحلی جنوب کشور [۱۴]
این اراضی عموما در مناطق غیر برخوردار، محروم و دورافتاده کشور واقع شده‌اند و به دلیل عدم وجود آب شیرین، شور بودن اراضی وفقدان امکانات زیربنایی از قبیل برق و راه‌های ارتباطی فاقد کاربری‌های تولیدی هستند و تنها در برخی مناطق اکوتوریسم به عنوان یک فعالیت اقتصادی رقیب قابل طرح است که به دلایل پیش گفته و برخی محدودیت‌های دیگر به نظر می‌رسد که پرورش آبزیان تنها کاربری قابل ذکر در این مناطق باشد. [۱۴]
در حال حاضر ۶۰ هزار هکتار اراضی مستعد پرورش میگو در استان بوشهر شناسایی گردیده که در صورت سرمایه‌گذاری و به زیر کشت بردن، می‌تواند بصورت بالقوه تولیدی بالای ۱۵۰ هزار تن در سال را برای استان به دنبال داشته باشد. تاکنون ۸۰۰۰ هکتار از اراضی به متقاضیان واگذار شده است. از این اراضی تاکنون حدود ۴۰۰۰ هکتار آماده کشت است. برای تولید بچه میگوی مورد نیاز مزارع پرورشی مجوز ۲۱ مرکز تکثیر صادر شده که ۱۷ مرکز آن به بهره‌برداری رسیده است. به‌منظور تامین غذای مورد نیاز این صنعت یک کارخانه با ظرفیت ۲۰ هزار تن در سال در حال تولید است و یک واحد دیگر با ظرفیت ۱۵ هزار تن آماده بهره‌برداری می‌باشد. همچنین جهت عمل آوری میگو در استان ۲۱ کارخانه عمل آوری وجود دارد که تعداد ۱۷ واحد آن دارای کد بین المللی می‌باشند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
جهت نظارت بهینه و پشتیبانی بهداشتی صنعت، یک مرکز تشخیص و مطالعات بیماری‌های میگو در استان توسط دامپزشکی ساخته شده است. در خصوص آموزش‌های نیروهای فنی نیز وجود مجتمع آموزش جهاد کشاورزی استان و رشته شیلات در دانشگاه خلیج فارس- بوشهر سبب شده تا این صنعت با پشتوانه علمی موثرتری در آینده به توسعه خود امیدوار باشد. همچنین پژوهشکده میگوی کشور, در استان بوشهر, با انجام پروژه‌های تحقیقاتی در زمینه تنوع گونه‌ای، مولد‌سازی و معرفی گونه‌های جدید میگو فعالیت می‌کند. [۱۶]
۲-۷-۲ وضعیت تولید میگو
در ایران نیز تولید میگو همانند دیگر نقاط جهان به دو نوع پرورشی و دریایی تقسیم می‌گردد. اگرچه ایرانیان ساکن در نواحی خلج فارس از گذشته‌های دور به دلیل نزدیک بودن به دریا بسیاری از موجودات دریایی را مانند میگو صید می‌کردند ولی کن صنعت پرورش میگو در ایران طبق گزارشات سازمان شیلات ایران با فعالیت مزارع کشت این آبزی در استان‌های هرمزگان و خوزستان در سال ۷۰ شکل گرفت و از سال ۷۴ مزارع کشت میگو در استان سیستان و بلوچستان فعال شدند. [۱۴]
نمودار ۲-۲ میزان تولید میگو در ایران[۱۸]
همانطور که در نمودار ۲- ۲ مشاهده می‌گردد تولید کل میگو در کشور از سال ۱۳۷۴ تا ۱۳۸۹ از یک روند منظم و رو به رشدی پیروی نکرده است.[۱۸]
طبق اطلاعات بدست آمده درحالیکه در سال ۱۳۷۴ کل تولید میگو در کشوررقم ۵۹۰۸ تن بوده پس از طی ۶ سال و در سال ۱۳۸۰ این عدد تقریبا با افزایش بیش از صد درصدی عدد ۱۳۸۶۰ تن را در یک سال نشان می‌دهد که با توجه به نمودار صفحه بعد و مقایسه سهم میگوی دریایی و پرورشی در ایران در خواهیم یافت که نسبت رشد میگوی پرورشی به میگوی صید شده در حال افزایش بوده به نحویکه این نسبت از ۰۲/۰ در سال ۱۳۷۴ به تقریبا ۱/۱ در سال ۱۳۸۰رسیده است که به طور حتم اصلی‌ترین عامل در افزایش تولید است.[۱۹]
اگرچه در این هفت سال میزان تولید ایران همواره افزایشی نبوده است ولی پرورش میگو همواره روند رو به رشدی را از خود نشان می‌دهد. پس از سال ۱۳۸۰ تقریبا میزان تولید میگو دارای روند مناسبی بوده و با حداکثر تولید خود در این سال‌ها (به جز سال ۱۳۸۱ که به دلیل به وجود آمدن بیماری لکه سفید و سرمای بی سابقه) دوران طلایی خود را پشت سر گذاشت.[۱۹]
نمودار۲-۳ میزان تولید میگو به تفکیک پرورشی و صید شده در ایران[۱۸]
در صورت ادامه روند تولید در پرورش میگو به تدریج این محصول می‌توانست جایگاه مناسبی برای صادرات در جهان پیدا کند که متاسفانه پس از سال ۱۳۸۳ به دلیل از دست رفتن بازار صادراتی اروپا که بی‌توجهی دولت در احداث آزمایشگاه کنترل کیفیت زیر نظر اتحادیه اروپا جهت تست سلامت میگو اصلی‌ترین علت آن بود تولید میگو به شدت کاهش یافت و بدین ترتیب یکی از بهترین بازارهای ایران از بین رفت و در سال‌های بعد نیز با توجه به مشکلات به وجود آمده بین اتحادیه اروپا و ایران بر سر برنامه هسته ای و آغاز تحریم‌های ضد ایرانی عملا راه ورود این کالا به اروپا سخت شد. [۱۸]
اگرچه تولیدکنندگان در این سال ها بسیار تلاش کردند تا تولید خود را افزایش داده و به شرایط قبل باز گردانند و از این طریق بتوانند محصولات خود را این بار با اولویت بازارهای داخلی و سپس ورود به بازارهای جدید به فروش رسانند که تا حدودی در این کار موفق بوده که نمودار بالا گواه این مطلب است.[۱۸]
۲-۷-۳ میگو در بازار داخلی
میگو در بازار داخلی مصرف رو به رشد مناسبی نداشته و شاید به همین دلیل است که میزان تولید ایران هیچ‌گاه نتوانسته از سطح مقاومتی ۱۵ هزار عبور کند. آمار و اطلاعات سازمان‌های بین المللی نشان می‌دهد، بسیاری از کشورهایی که پیشتاز تولید این ماده غذایی ارزشمند در جهان هستند سهم بسیاری از تولیدشان را در کشور خود به فروش می‌رسانند و شاید به جرات می توان گفت که علت اصلی رشد تولید بسیاری از کشورها ابتدا سرمایه‌گذاری روی بازارهای داخلی خود بوده و سپس بازارهای جهانی را هدف قرار دادند. [۱۹]
اگر بخواهیم مهم‌ترین علل پایین بودن سرانه مصرف در ایران را مورد بررسی قرار دهیم، ابتدا بهتر است نگاهی به هزینه‌های پرداختی مربوط به سبد پروتئین گوشتی هر خانوار ایرانی در بین سال های ۱۳۸۲ – ۱۳۸۹ بپردازیم.[۲۰]
از اطلاعات بدست آمده در می‌یابیم که سهم استفاده از آبزیان در سبد هر خانوار روستایی و شهری طی مدت هشت سال اخیر به ترتیب عددی در حدود ۱۰ و ۱۲ درصد بوده که این نشان دهنده عدم رشد در استفاده از سهم آبزیان در این سال‌ها می‌باشد که بر این اساس می توان علت را در عدم فرهنگ سازی مناسب ذکر نمود. [۲۰]
سال
هزینه خانوار روستایی (ریال)
هزینه خانوار شهری (ریال)
گوشت دام
گوشت پرندگان
گوشت دریایی
گوشت دام
گوشت پرندگان
گوشت دریایی
