۴۴- طراحی و ایجاد معابر جدید در سطح شهر.
۱۰۱/۰
۳
۳۰۳/۰
۴۵- میانگین سرویسدهی مناسب ناوگان حمل و نقل شهری (۱۶ساعت).
۱۰۷/۰
۲
۲۱۳/۰
* شایان ذکر است که، جمع ضریب نهایی عوامل داخلی (نقاط ضعف۵۵۰/۳، تهدید۹۲۵/۲) و جمع عوامل خارجی (فرصت ۵۹۹/۳، نقاط قوت۴۴/۲) میباشد.
*مجموع کل امتیازات وزنی عوامل داخلی (نقاط ضعف، تهدید) ۴۷۵/۶ و مجموع عوامل خارجی (فرصت، نقاط قوت) ۰۴۳/۶ است.
۲- تدوین راهبردها و استراتژیهای سیستم
در مرحله بعد تعیین راهبردهای مختلف برای منطقه مورد مطالعه است. برای تعیین استراتژیهای مناسب جهت دستیابی به شرایط سیستم حمل و نقل شهری کرمانشاه، با مشخص کردن عوامل درونی و بیرونی و تعیین ارزش هر عامل، راهبردها و استراتژی های مرتبط با بهره گرفتن از روش تجزیه و تحلیل ماتریس SWOT
( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
استراتژیهای مربوطه در جهت مشخص شدن وضعیت سیستم تدوین گردید جدول (۴-۳). راهبردهای تعیین شده در چهار بخش جداگانه صورت گرفته و نیز به صورت ترکیبی از عوامل درونی و بیرونی میباشد. البته ذکر این نکته لازم است که، برای تعیین راهبرد براساس ضرایب عمل نمود. مثلاً میتوان عواملی که بیشترین اهمیت (بیشترین ضریب) را دارد با هم ترکیب کرد و یک راهبرد تعیین نمود.اما انجام این کار الزامی نیست.
نوع اول راهبرد، ترکیبی از نقاط قوت و فرصتها میباشد. یعنی عوامل نقاط قوت در کنار عوامل فرصتها قرار میگیرد و راهبرد متناسب با آن تعیین می شود. این استراتژی را در اصطلاح استراتژی حداکثر– حداکثر (SO) مینامند.
نوع دوم راهبرد، از ترکیب فرصتها و نقاط ضعف است. یعنی از ترکیب عوامل این دو بخش، راهبرد متناسب با آن طراحی می شود که در این حالت هدف این است که با بهرهجستن از فرصتها، نقاط ضعف را کاهش یا از بین ببریم. این راهبرد، راهبرد حداکثر- حداقل (WO) مینامند.
نوع سوم راهبرد، ترکیبی از نقاط قوت و تهدیدها میباشد. در این حالت باید راهبردی تعیین کنیم که با بهره گرفتن از نقاط قوت، از تهدیدهای پیش رو جلوگیری کند. این راهبرد، راهبرد حداقل– حداکثر (ST) مینامند.
نوع چهارم راهبرد، ترکیبی از نقاط ضعف و تهدیدها است. در این حالت هدف از تعیین راهبرد، کاهش نقاط ضعف و دوری از هرگونه تهدید میباشد. این راهبرد، راهبرد حداقل– حداقل (WT) مینامند.
جدول (۴-۳) : تدوین نقاط استراتژیک (ماتریس درونی و بیرونی) (IE)
عوامل درونی
عوامل بیرونی
نقاط قوت S
۱S: وجود و عبور وسایل نقلیه عمومی و خصوصی از مسیرهای دارای پتانسیل بالا (مسافر و کالا) در ناوگان حمل و نقل شهری.
۲S : احداث و وجود تقاطعهای همسطح و غیرهمسطح در شبکه ارتباطی.
۳S: امکان بهرهوری از فضاهای باز و اراضی مجاور ایستگاههای جدید اتوبوس و پایانه ها و همچنین استفاده از عبور محورهای شهری پیونددهنده و بازسازی اراضی مجاور آن به عنوان تحریک توسعه برای نوسازی جدید.
۴ S : دارا بودن نسبتاًًًٌ حد بالا– پایین سرانه راه ها و شبکه ارتباطی درونشهری.
۵S: وجود سیستم حمل و نقل هوایی و زمینی و راه اندازی سیستم ریلی در آینده.
۶ : Sافزایش دسترسی شبکه و نیز وجود و امکان بازسازی کاربری های مجاور به علت تعریض برخی از محورهای شبکه ارتباطی.
۷S : فضای مناسب با توجه به پتانسیلهای موجود و امکان استقرار کاربری های تجاری، اداری، فرهنگی به منظور ایجاد مکانهای خدماتی- تفریحی در مقیاس شهری و فرامنطقهای در محورهای ارتباطی درونشهری و برونشهری.
۸ S: موقعیت ترانزیتی و شاهراه ارتباطی و استفاده از ظرفیتها و قابلیت‌های (فراملی، فرامنطقهای، کشوری و استانی).
۹ S: طراحی و ایجاد معابر جدید در سطح شهر.
۱۰S: میانگین سرویسدهی مناسب ناوگان حمل و نقل شهری (۱۶ساعت).
نقاط ضعف W
۱W: رشد سریع وسایط نقلیه (خودروهای شخصی)، فرسودگی و قدیمی بودن برخی از وسایط نقلیه از قبیل (وسایل حمل و نقل عمومی و خصوصی) در ناوگان شهری.
۲W: عدم وجود برنامه ریزی دقیق جهت زمانبندی حرکت اتوبوس، تأخیر در زمان شروع حرکت آن در ایستگاهها و هدر رفتن زمان در سوار و پیادهشدن با توجه به تراکم جمعیت.
۳W: نبود مسیر اختصاصی برای عبور خودروهای امدادی (آتشنشانی، اورژانس، آمبولانس، پلیس و غیره) و نیز عدم تعریض معابر که امکان دسترسی اتومبیلهای امداد و خدمترسان در آنها وجود ندارد.
۴W: کیفیت پایین معابر به لحاظ دستانداز، خرابی آسفالت، آبگیربودن و زیرسازی نامناسب در طول معابر شهری
۵W: ضعف شدید شبکه معابر در بیشتر نقاط و عدم وجود سلسله مراتب شبکه ای معابر و پیروی از اصول صحیح فنی و نیز عدم استفاده از تمامی ظرفیتهای موجود شهر.
۶W: نداشتن سیستم جمعآوری کرایه به صورت الکترونیکی و ایجاد ازدحام و سختی پیادهشدن از اتوبوسها به دلیل شلوغی جلوی در.
۷W: عدم وجود تنوع در ناوگان حمل و نقل عمومی و خصوصی، همچنین نبود پیادهرهواری و دوچرخهسواری.
۸W: تعداد زیاد سرعتگیرها در سطح معابر و همچنین کمبود علائم ترافیکی افقی و عمودی مناسب، تجهیزات نصب شده موجود نیز ضعیف و قدیمی بوده و از استحکام کافی برخوردار نیست.
۹ W: عدم امکان استفاده معلولین و افراد کم توان جسمی- حرکتی از سیستمهای حمل و نقل شهری.
