کودکان یاد میگیرند که باید مستقل باشند، خودشان غذا بخورند و لباس بپوشند و بهداشت فردیشان را به عهده داشته باشند. شکست در انجام این فعالیتها و عدم دستیابی به استقلال باعث میشود که کودک نسبت به توانایی های خودش تردید و احساس شرمندگی کند. والدین در این دوره عامل اجتماعی مهمی میباشند.
۳ تا ۶ سالگی
ابتکار در مقابل احساس گناه
کودکان تلاش میکنند تا مانند بزرگترها عمل کنند و سعی میکنند که مسئولیتهایی را، فراتر از ظرفیت و عقل خود و فعالیتها و هدفهای آنها. در این مرحله غالباً کودکان با والدین و سایر اعضای خانواده در تعارض بوده و این تعارضها در آنها احساس گناه به وجود میآورد. در این جا باید راه حل مسالمت آمیز و متعادلی برا کودکان به وجود آید. به این معنی که باید احساس کنند خودشان ابتکار عمل دارند و میتوانند بر مشکل خود غلبه کنند. در عین حال باید بدانند که نباید به حقوق و امتیازات و اهداف دیگران تجاوز کنند. خانواده در این دوره عامل اجتماعی اصلی است.
۶ تا ۱۲ سالگی
مهارت و کارآیی در مقابل احساس حقارت
کودک در این دوره باید از مهارتهای تحصیلی و اجتماعی برخوردار شود. او در این دوره خود را با همسالانش مقایسه میکند و اگر ببیند به اندازهی کافی در کسب این مهارتها موفق بوده، از اعتماد به نفس و اطمینان به خود برخوردار خواهند شد. در غیر این صورت احساس حقارت خواهد کرد. معلمان و همسالان از عناصر و عوامل اجتماعی مهم در این دورهاند.
۲-۳- جدول اریکسون ۳
سن تقریبی
مرحله یا بحران روانی - اجتماعی
حوادث مهم و تأثیرات اجتماعی
۱۲ تا ۲۰ سالگی
هویت در مقابل بی هویتی
این دوره، دورهی گذر از کودکی به بلوغ است و برای نوجوانان این سئوال مهم مطرح میشود که «من کیستم؟» آنها به دنبال هویّت شغلی و اجتماعی خود هستند، از این رو، در ایفای نقش به عنوان یک بزرگسال در گیجی و ابهام به سر میبرند. در این دوره همسالان از عوامل اجتماعی مهم هستند.
( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
۲۰ تا ۴۰ سالگی
صمیمیت در مقابل تنهایی
تکلیف اساسی در این دوره شکلدهی روابط دوستی عمیق و عشق و همدردی با شخص یا اشخاص دیگر است که به آن «هویت اشتراکی» نیز میگویند. عدم موفقیت در ایجاد این روابط موجب «احساس تنهایی» در فرد میشود. عوامل اجتماعی مهم در این دوه همسر و دوستان میباشند.
۴۰ تا ۶۵ سالگی
تولد و بارآوری در مقابل رکود و
بی حاصلی
در این مرحله بزرگسالان، هم در محیط کار و هم در محیط خانواده، نقش مولد و فعالی را ایفا میکنند و در جست و جوی ارضای نیازهای افراد جوانتر از خود هستند. استانداردهای تولید و بارآوری در هر فرهنگی به طور جداگانه تعریف میشود. کسانی که قادر به انجام این تکالیف نیستند، با این مسئولیتها به آنها داده نمیشود و یا خود از ان سرباز میزنند، افراد خودمحوری میشوند که در آنها احساس رکود و بیحاصلگی به وجود میآید. در این دوره همسر، فرزندان، همکاران و نرمهای فرهنگی از عوامل اجتماعی مهم هستند.
۶۵ سالگی به بالا
(سنین پیری)
یک پارچگی و وحدت در مقابل نا امیدی و سرخوردگی
پیران در این مرحله به گذشته خود نگاه میکنند؛ زندگی گذشته یا به عنوان زندگی با معنی، مولد و شاد نگریسته میشود و یا به عنوان زندگی سرشار از نا امیدی، قولها و اهداف انجام نیافته، تجربهی زندگی، شخصی و اجتماعی محصول و نتیجهی این آخرین بحران و نیز آخرین مرحلهی زندگی را تعیین میکنند.
(کرمی نوری، ۸۲، ۴۰)
۲-۹٫ رشد روانی – اجتماعی
