۱- احتمالا ژن TGF-β۱به عنوان یک مارکر ژ‍نتیکی برای بیماران VUR مطرح باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۲- احتمالا ژنوتیپ TT در بررسی پلی مورفیسم T509C- ژن TGF-β۱ به عنوان ریسک فاکتور برای بیماران VUR باشد.
۳- احتمالا ژنوتیپ CT در بررسی پلی مورفیسم T509C- ژن TGF-β۱ به عنوان ریسک فاکتور برای بیماران VUR باشد.
۴- احتمالا ژنوتیپ CC در بررسی پلی مورفیسم T509C- ژن TGF-β۱ به عنوان ریسک فاکتور برای بیماران VUR باشد.
۵- احتمالا آلل T509 -بیشتری در کروموزوم های بیماران VURدر مقایسه با کروموزوم های گروه کنترل وجود دارد.
۶- احتمالا آلل C509 -بیشتری در کروموزوم های بیماران VUR در مقایسه با کروموزوم های گروه کنترل وجود دارد.
۱-۱۷ هدف از مطالعه
هدف کلی: گسترش و ارتقا دانش ما در خصوص بیماری ژنتیکی ریفلاکس وزیکویورترال در جمعیت ایرانی و شناسایی پلی مورفیسم T509C- در این بیماران و نحوه ارتباط این پلی مورفیسم با بیماری است.
هدف اختصاصی: شناسایی پلی مورفیسم T509C- (rs 1800469) ژن TGF-β۱ در بیماران مبتلا به VUR
هدف کاربردی: با توجه به این که سونوگرافی دقت کافی در تشخیص را ندارد همین­طور روش­های VCUG و DRC در بیماران VURنیازمند سونداژ و وارد کردن ماده حاجب و تصویربرداری مجاری فوقانی و تحتانی ادراری است که ممکن است کودکان به علت سونداژ دچار ترومای روانی یا هیجانی شوند ضمن اینکه MRVCUG به علت هزینه بالا و عدم دسترسی به اسکنر های MRI این روش معمول نیست و سایر روش ها نیز معایب خاص خود را دارند. با توجه به اهمیت تشخیص و درمان هرچه سریع تر VUR و با توجه به اینکه VUR یک اختلال ژنتیکی است و انجام VCUG یا DRC روشی ناخوشایند برای کودکان و والدین آنهاست، و از طرف دیگر در ۶۰-۳۰ درصد موارد، VUR و عفونت ادراری مکرر و بدون درمان مناسب، باعث اسکار کلیوی می شود. لذا این مطالعه به منظور شناسایی یک مارکر ویژه برای تشخیص VUR با روش PCR-RFLP انجام می شود.
فصل دوم
بررسی متون و مطالعات دیگران در این زمینه
۲-۱ بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن TGF-β۱ با VUR فامیلی
Kuroda و همکارانش در سال ۲۰۰۷ یک مطالعه را به منظور بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن TGF-β۱ با VUR توسط تست فراوانی ژنوتیپ های پلی مورفیک TGF-β۱ انجام دادند. این مطالعه شامل ۱۴۱ خانواده بود به طوری که یک یا تعداد بیشتری از هم نژاد ها^[۱۶] (خواهر و برادر) VURاولیه داشتند. ژنو تایپینگ در ۲۸۰ بیمار با ریفلاکس وزیکویورترال شامل ۱۳۳ بیمار شاخص و ۱۴۷ همنژاد و در ۷۴ نمونه کنترل برای موقعیت ۵۰۹- و ناحیه کد کننده در موقعیت ۱۰ (۸۶۹+) پلی مورفیسم ژن TGF-β۱ توسط PCR، آنالبز ژل و هضم آنزیمی مناسب صورت گرفت.
نتایج: فراوانی ژنوتیپ CC509- به طور قابل توجهی در گروه VUR فامیلی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت( ۵۸ درصد در مقابل ۳۳ درصد ) در حالیکه فراوانی ژنوتیپ۵۰۹- به طور قابل توجهی در گروه VUR فامیلی کمتر از گروه کنترل بود(%۵/۷ در مقابل ۲۸% ) . به طور مشابه یک افزایش قابل توجه در ژنوتیپ TT869+ وجود داشت( ۵۲% در مقابل ۳۲% ) در حالیکه ژنوتیپ CC869+ در بیمارانی با VUR اولیه نسبت به گروه کنترل به طور قابل توجهی کمتر بود( ۱۱% در مقابل ۲۴% ۰۱/۰ p≤ هیچ تفاوت قابل توجهی در توزیع ژنوتیپ TGF-β۱ میان بیمارانی با ریفلاکس وزیکویورترال با و بدون اسکار پارانشیم کلیوی مشاهده نشد.
این مطالعه برای اولین بار ارتباط پلی مورفیسم ژن TGF-β۱ با بیماری VUR را نشان داد. افرادی با ژنوتایپ TT869 و CC509- TGF-β۱ احتمال بیشتری برای ابتلا به ریفلاکس وزیکویورترال دارند]۱۵[.
در سال ۲۰۰۷ YIM و همکارانش پلی مورفیسم های ژن های VEGF و TGF-β۱، ژن های کاندید در پاتوژنز عفونت دستگاه ادراری و ریفلاکس وزیکویورترال ،را مورد بررسی قرار دادند که ایا اینها با احتمال ابتلا به UTI و VUR و اسکار کلیوی مرتبط هستند یا خیر. آنها از ۸۹ نمونه کنترل، ۸۶ نمونه UTI و ۵۸ کودک با VUR برای این تحقیق استفاده کردند ۲پلی مورفیسم ازVEGF و ۳ پلی مورفیسم از TGF-β۱ با روش PCR-RFLP مورد آنالیز قرار گرفتند
نتایج پلی مورفیسم های TGF-β۱: در مقایسه با گروه کنترل، ژنوتیپ CC 509- به طور قابل توجهی در هر دو گروه و افزایش داشت( کنترل: ۷/۸ % ، : ۶/۳۴ %، : ۱/۳۵ در گروه ژنوتیپ ۵۰۹-در مقایسه با گروه کنترل کاهش داشت( کنترل: ۳/۴۱ %، : ۴/۲۴ %، ) همینطور ژنوتیپ ۸۰۰- در هر دو گروه و افزایش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل دارد( کنترل: ۱/۱۹، : % ۵/۴۰، : ۷/۴۷ %، ژنوتیپ ۸۰۰- در هر دو گروه و کاهش قابل توجهی نشان داد( کنترل: ۹/۸۰ %، UTI: 5/59 %، : ۶/۵۲ %، ) در پلی مورفیسم TC 869+ TGF-β۱ تفاوت قابل توجهی در توزیع ژنوتیپی میان گروه ها مشاهده نشد.
یافته های این مطالعه نشان می دهد پلی مورفیسم های TGF-β۱ T509-C، A800G- ، T869+C و پلی مورفیسم VEGF C460-T می توانند مارکر های ژنتیکی کاندیدا برای تکامل و پیشرفت UTI و VUR در کودکان باشد]۲۹[.
Lee-chen و همکارانش در سال ۲۰۰۴ ارتباط پلی مورفیسم های پروموتور kallikrein بافتی و TGF-β۱ را با پیشروی آسیب کلیوی در کودکانی با VUR را در تایوان بررسی کردند. ۷۴ کودک با VUR اولیه با درجه های بالاتر از دو انتخاب شدند و باتوجه به عملکرد کلیوی با پیشروی زوال و بدون آن به دو گروه طبقه بندی شدند بیماران با میزان کراتین کمتر از ۲۵ml/min به عنوان نقص کلیوی مزمن(CRI) تعیین شدند.
نتایج: ۴ آلل در پروموتور پیچیده Klk1 شناسایی شد که هیچکدام ارتباطی با احتمال ابتلا به VUR نداشتند اگرچه فراوانی توزیع پروموتور Klk1 در میان بیماران VUR با و بدون CRI به طور آماری متفاوت بود توزیع ژنوتیپ C/T TGF-β۱ در گروه کنترل برای TT% 4/29، TC% 7/54 و CC % 9/15 بود. توزیع ژنوتیپی T/C TGF-β۱ در کودکانی با پیشروی به سوی CRI به طور قابل توجهی با کودکانی بدون این پیشروی متفاوت بود ژنوتیپ TT در بیمارانی با VURاولیه و با CRI در مقایسه با بیمارانی با عملکرد سالم کلیه بروز قابل توجهی داشت.
الل k از Klk1 و ژنوتیپ TT از TGF-β۱ می توانند فاکتور های زوال کلیه در کودکان تایوانی با VUR اولیه باشند]۱۷[.
فصل سوم
مواد و روش
۳-۱ نوع مطالعه
تحلیلی مورد – شاهدی (Case-Control)
۳-۲ جامعه مورد مطالعه
۳-۲-۱ گروه بیمار
در این بررسی، ۸۰کودک بیمار ۵ تا ۸ سال که به کلینیک هایی از شهر کرمان و شهرستان های تابعه مراجعه کرده اند و به علت UTI در بیمارستان بستری و VUR اولیه توسط VCUG در آنها اثبات شده است، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند.
۳-۲-۲ گروه سالم
۸۰ کودک نیز به طور تصادفی از میان افراد جامعه و بدون سابقه ابتلای به عفونت ادراری یا مشکلات کلیوی در فرد و افراد درجه یک منسوبش انتخاب و پس از ارزیابی کامل اورولوژیکی و تایید عدم وجود VUR در گروه کنترل قرار خواهند گرفت.
۳-۳ نمونه‌گیری
نمونه گیری خون از ۸۰ کودک بیمار و ۸۰ کودک سالم پس از گرفتن رضایت نامه از خانواده­های آنها انجام گرفت. بدین صورت که ۵میلی لیتر خون وریدی در لوله های حاوی EDTA جمع آوری گردید.
۳-۴ متغیرهای تحقیق
جدول۱-۳متغیرهای مربوط به تحقیق را نشان می دهد
جدول ۱-۳ مربوط به متغیرهای تحقیق