که در آن K میانگین نرخ تنزل است .
برای مدل فوق مفروضات او عبارتند از :

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

الف) سرمایه گذاران از ریسک گریزانند.
ب) آنها سودهای طولانی مدت را واجد واقعیت کمتری نسبت به سودهای کوتاه مدت تلقی می کنند.

سیاست تقسیم سود

موضوع سیاست تقسیم سود همواره به عنوان یکی از بحث انگیزترین مباحث علم مالیه مطرح بوده به طوری که علاقه اقتصاددانان قرن حاضر و بیش از پنج دهه اخیر را به خود معطوف کرده و موضوع الگوهای نظری جامع و بررسی های تجربی بوده است .
تقسیم سود از دو جنبه بسیار مهم قابل بحث است : از یک نظر تقسیم سود، عاملی اثر گذار بر سرمایه گذاری های پیش روی شرکتها است. هر قدر سود بیشتری تقسیم گردد ، منابع داخلی شرکت به منظور اجرای پروژه های سرمایه گذاری کمتر خواهد شد و نیاز به منابع مالی خارج از شرکت بیشتر می شود که این عامل می تواند بر قیمت سهام شرکتها در آینده تاثیر داشته باشد . از طرف دیگر بسیاری از سهامداران شرکت خواهان تقسیم سود نقدی هستند. از اینرو مدیران ( با هدف حداکثر کردن ثروت سهامداران ) همواره باید بین علایق مختلف سهامداران تعادلی برقرار نمایند ، تا هم فرصتهای سودآور سرمایه گذاری را از دست نداده باشند و هم سود نقدی مورد نیاز برخی از سهامداران را بپردازند . بنابراین تقسیم سود که از سوی مدیران شرکتها اتخاذ می شود بسیار حساس و با اهمیت است ( ساسان مهرانی، عبدالرضا تالانه تقسیم سود شرکتها حسابدار ش ۱۲۵، سال ۱۳۷۷ ، ص ۹)
واحدهای انتفاعی می توانند سود خالص سالانه خود را به مصرف پرداخت سود سهام به سهامداران برسانند و یا وجوه آن را برای مقاصد دیگری نظیر بازپرداخت بدهی ها یا تأمین مالی سرمایه گذاری های جدید مورد استفاده قرار دهند. افزایش سود سهام موجب پرداخت بیشتر وجوه نقد واحد انتفاعی به سهامداران می شود . چنانچه مدیریت قصد نداشته باشد از طریق مصرف دارایی ها یا افزایش بدهی ها، سود سهام پرداختی را تامین کند. ناگزیر باید با صدور و انتشار سهام اضافی، وجوه لازم برای پرداخت سود سهام را تحصیل نماید. بنابراین تغییر مطلق سیاست توزیع سود سهام ( Pure Dividend Policy) ( بدون تغییر سیاستهای سرمایه گذاری و ساختار مالی شرکت ) موجب تغییر همزمان مبلغ سود سهام و مبلغ حاصل از فروش سهام جدید خواهد شد . اما همواره امکان دارد که تغییرات همزمانی در چندین سیاست واحد انتفاعی ایجاد شود. مثلاً شرکت ممکن است سود سهام را کاهش دهد و وجوه مربوط را صرف توسعه سرمایه گذاری های خود کند . ( ترکیبی از تغییر سیاست توزیع سود سهام و تغییر سیاست سرمایه گذاری ) یا از محل این وجوه بخشی از بدهی های خود را بازپرداخت نماید. ( ترکیبی از تغییر سیاست توزیع سهام و تغییر ساختار مالی )
به این ترتیب می توان گفت که توزیع سود سهام ، سرمایه گذاری و تامین مالی با یکدیگر ارتباط نزدیکی دارند . .(مجتهدزاده،۲۰۱۳).

اهداف سیاست تقسیم سود

پرداخت سود سهام به صاحبان سهام عادی یکی از راههایی است که شرکت می تواند بدان وسیله مستقیما بر ثروت سهامداران اثر بگذارد. بنابراین هدف از اجرای چنین سیاستی، تعیین نقشی است که این سیاست در به حداکثر رساندن ثروت سهامداران ایفا می کند. از آنجا که سیاست تقسیم سود تحت تاثیر عوامل متعددی قرار می گیرد، پرداخت تمام سود به سهامداران به معنی به حداکثر رسانیدن ثروت نخواهد بود ( بشیری، جعفر ( تاثیر وضعیت نقدینگی بر تقسیم سود در شرکتهای سهامی ( صنعت نساجی ) ) پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم و فنون مازندران ، ۱۳۷۹)
سود انباشته یکی از مهمترین منابع مالی بلند مدت شرکتها می باشد. در سالهای اخیر شرکتهای بزرگ برای تامین نیازهای مالی خود اغلب از سود انباشته استفاده کرده اند. با این وجود توزیع سود بین سهامداران دلایل متعددی دارد که برخی از آنها عبارتند از :
سود سهام درآمد با ثباتی برای سهامداران فراهم می آورد، به طوری که می توانند بر اساس آن هزینه زندگی خود را تنظیم نمایند.
سرمایه گذاران و خریداران سهام به گزارشها و اخبار سود سهام سالانه شرکتها توجه دارند.
تغییرات در سود سهام حاوی اطلاعاتی مفید برای سرمایه گذاران می باشد.
اگر سهامداران شرکتی عادت به دریافت سود سهام داشته باشند، مشکل است به یکباره سود سهام را متوقف کرد.
عدم پرداخت سود ممکن است باعث تبلیغات تهاجمی رقبا علیه شرکت شود.
سهامدارن از طریق دریافت سود یا انتظار دریافت سود، بازده سرمایه شان را به دست می آورند یا این شانس را پیدا می کنند که سهام خود را به قیمت بالاتری بفروشند.
پرداخت سود باعث کاهش عدم اطمینان سهامداران نسبت به دریافت بازده سرمایه اشان می شود.(قاسم بولو، ۱۳۷۸)
تقسیم سود حداقل به دو دلیل اهمیت دارد :
ابزار علامت دهی است.
مفاهیم مالیاتی و نقدینگی برای سهامداران دارد .
ارزشی که به وسیله سود سهام اعلام می شود از طریق افشای اطلاعات خصوصی مدیران در مورد سودهای آتی استنباط می گردد. شرکتی که چریان نقدی آزادش را توزیع می کند، می تواند این اطمینان را برای سهامداران فراهم کند که پول هدر نمی رود. .(مجتهدزاده،۲۰۱۳).

جایگاه سیاست تقسیم سود در مدیریت مالی

مدیریت مالی، مسئولیت اتخاذ تصمیمات مالی با اهمیت را در شرکتها را بر عهده دارد. از جمله این تصمیمات مالی مهم، تصمیمات مرتبط با سیاست تقسیم سود است . سیاست تقسیم سود، از جمله استراتژی های کوتاه مدت موثر بر توزیع سود نقدی، و استراتژی بلند مدت موثر بر ثروت سهامداران یعنی ارزش شرکت تلقی می شود که بر پایه نظریه های مرتبط شکل گرفته و تدوین می شود . (سایمونز^[۷] ،۲۰۰۰) .
جایگاه سیاست تقسیم سود در مدیریت مالی، با توجه به آثار مالی آن بر شرکت و مجموعه استفاده کنندگان اطلاعات مالی و موثر بر رفتار کلیه اشخاص ذیعلاقه، ذینفع و ذیحق مورد ارزیابی قرار می گیرد .
تاثیر مستقیم و قابل ملاحظه سیاست تقسیم سود در فرایند ارزش آفرینی ، نیز اهمیت پیدا کرده است . زیرا مقوله ارزش آفرینی یک راهبرد استراتژیک کسب و کار و مدیریت مالی تلقی شده است و سیاست سود نیز با نگاه راهبردی طراحی و تدوین و ارائه می شود. بنابراین ، رابطه تفکیک و انکارناپذیر بین سیاست تقسیم سود و مدیریت مالی با تاکید بر تاثیر آن در ارزش آفرینی ، موجب گردید که در ادبیات مدیریت مالی جایگاهی خاص و با اهمیت پیدا کرده باشد و این امر بر اهمیت تبیین آن در حوزه مدیریت مالی راهبردی اضافه نموده است . (سایمونز^[۸] ،۲۰۰۰) .
سیاست تقسیم سود سهام و تامین مالی داخلی
پرداخت سود سهام توسط شرکت ها، تحت تاثیر عوامل بسیاری از جمله وضعیت نقدینگی، پیشرفت و توسعه شرکت ، ثبت عواید و نیاز به سرمایه گذاری شرکت می باشد .
سیاست تقسیم سود شرکت را تخصیص سود حاصله میان سهامداران یا انباشته کردن سود در شرکت می گویند. انباشت یا تقسیم سود هر دو هدف قابل قبولی هستند اما متضادند هر قدر شرکت سود بیشتری توزیع کند اندوخته کمتری خواهد داشت و در نتیجه شرکت رشد پایین تری دارد لذا یکی از وظایف ظریف و خطیر مدیران مالی تقسیم سود حاصله به نحو مطلوب بین سهامداران و اندوخته ها است به صورتی که ارزش شرکت حداکثر شود. (سایمونز ،۲۰۰۰) .

روش های تقسیم سود

شرکت ها بنا به پیشنهاد هیئت مدیره به مجمع عمومی سهانداران به چند روش می توانند بین سهامداران سود توزیع کنند.
۱-تقسیم سود نقدی
پرداخت نقدی سود سهام به پیشنهاد مدیران و تصویب مجمع عمومی شرکت میسر می گردد. پرداخت نقدی سود سهام می تواند سه ماه یکبار، شش ماه یکبار و یا سالانه باشد. در توزیع سود نقدی شرکتها می توانند روش های مختلفی داشته باشند .
الف) تقسیم مبلغ ثابت و معینی بین سهامداران
طبق این سیاست سود تقسیمی هر سهم مبلغ مشخصی بوده و شرکت بدون توجه به مبلغ سود خالص مبلغ مذکور را هر ساله بین سهامداران تقسیم می نماید چنانچه در این حالت روند سوددهی شرکت بهبود حاصل نماید، هر چند سال یکبار سود تقسیمی را افزایش و اگر روند سوددی نزولی باشد کاهش می دهند .مفهوم تقسیم سود ثابت را در نمودگر زیر مشاهده می کنید . (همان منبع ،۱۴۲).
DPS
EPS
EPS
DPS
زمان
سیاست تقسیم سود ثابت
سیاست تقسیم سود ثابت برای شرکتهایی خوب است که سودآوری آنها از نوسانات کمی برخوردار می باشد . در این نوع سیاست تقسیم سود با سهامداران عادی مانند سهامداران ممتاز برخورد می شود و بدون توجه به سیاستهای سرمایه گذاری شرکت مبلغ ثابتی بین آنها تقسیم می شود . حسن این روش این است که ریسک سهام را پایین می آورد زیرا با ثابت بودن سود نقدی قابلیت پیش بینی و اطمینان بر روی آن افزایش می یابد . حسن دیگر این روش این است که سهامداران می توانند با افزایش سود نقدی در مورد بهبود و خوشبین بودن مدیران نسبت به آینده علایمی بدست آوردند.ایراد این روش این است که شرکت در سالهایی که نیاز به پول دارد به علت تقسیم ثابت سود مجبور است که از منابع مالی خارج تامین مالی نماید . (همان منبع ،۱۴۲).
ب- تقسیم درصد ثابتی از سود ( سیاست تقسیم سود متغیر )
تعدادی از شرکتها همه ساله درصد معینی از سود خودشان را بین سهامداران تقسیم می کنند. چنین سیاستی باعث خواهد شد که سود پرداختی به سهامداران همراه با نوسانات سود خالص تغییر نماید . به عنوان مثال شرکت همیشه ۴۰% از سود هر سهم را تقسیم می کند. این سیاست به شرکت این اطمینان را خواهد داد که کسر منابع مالی یا مازاد منابع مالی ناشی از تقسیم سود ثابت را نداشته باشد . این روش به دلیل اینکه میزان سود دریافتی متغیر و نامعلوم می شود، مخصوصا برای سهامدارانی که متکی به دریافت سود هستند روش خوشایندی نیست. ارتباط بین سود نقدی تقسیمی و سود هر سهم شرکت را تحت سیاست متغیر تقسیم سود در نمودگر زیر مشاهده می کنید . (کوپر و کاپلان^[۹]، ۱۹۸۸).