آغاز به فعالیت تیمی، تحت نظارت کمیته ی بین المللی استانداردهای ارزش گذاری با هدف توسعه ی استانداردی برای ارزش گذاری دارایی های نامشهود.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۲۰۰۷

انتشار کتاب فراسوی منابع انسانی، توسط جان بودریو و پیتر رامستاد.

۲۰۰۸

انتشار کتاب حسابداری سرمایه فکری، توسط ایندرا آبیسکرا.

مأ خذ: ۱- دکتر حسن همتی و همکاران ؛ فصلنامه علمی پژوهشی حسابداری مالی/سال دوم/شماره ۷/پاییز۸۹/صص۳۵-۳۳
۲- رضا مهدی پور؛ عنوان تبیین رابطه سازوکارهای راهبری شرکت و سرمایه فکری در بازار سرمایه ایران/دانشگاه اراک/پایان
نامه/ بهار۹۰/صص ۱۸-۱۷
۲-۲-۲ اهمّیت سرمایه فکری
با توجه به نقش برجسته و فزاینده ی دانش در اقتصاد، تجارت و فرایند های مدیریتی؛ تبیین ماهیت و سنجش اندازه گیری سرمایه های فکری شرکت ها، بیش از پیش اهمّیت یافته است. زیان های وارده شده به بازار سرمایه در صورت عدم افشای اطلاعات^[۸۰] این نوع سرمایه، نیز بیانگر اهمّیت سرمایه فکری است. نمونه ای از این زیان ها عبارت است از:
سهامداران خرد^[۸۱] ممکن است از دسترسی به اطلاعات مربوط به دارایی های نامشهود که در جلسه های خصوصی با سهامداران کلان تشکیل می شود، محروم بمانند.
اگر مدیران از اطلاعات اتخاذ شده از تصمیمات داخلی مربوط به دارایی های نامشهود، بدون اطلاع سایر سرمایه گذاران استفاده کنند، احتمال وقوع معامله بر اساس اطلاعات محرمانه، افزایش می یابد.
خطر ارزشیابی نادرست شرکت ها افزایش می یابد که این امر باعث می شود بانک ها و سرمایه- گذاران، سطح ریسک بیشتری را برای شرکت در نظر بگیرند.
هزینه ی سرمایه افزایش می یابد. در صورت افشای چنین اطلاعاتی، به همین دلیل کاهش عدم قطعیت مرتبط با دورنمای آینده ی شرکت؛ ارزشیابی دقیق تری از شرکت به عمل می آید و هزینه ی سرمایه کاهش می یابد.^[۸۲]
انقلاب حاصله در تکنولوژی اطلاعات و پیدایش جامعه اطلاعاتی؛ اهمّیت در حال افزایش دانش و اقتصاد مبتنی بر دانش، الگوهای در حال تغییر ایجاد جامعه ی شبکه ای و همچنین پیدایش نوآوری( به عنوان مهم ترین عامل تعیین کننده مزیت رقابتی) از جمله مواردی می باشند که موجبات افزایش اهمّیت سرمایه فکری در شرکت ها را، بیش از پیش فراهم نموده اند.
۲-۲-۳ تعریف سرمایه فکری
در مورد سرمایه فکری، تعریف مشترکی وجود ندارد و پژوهشگران تعاریف گوناگونی ارائه داده‌اند، که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهد شد:
سرمایه فکری؛ یک موجودیت پیچیده وگریزان است اما زمانی که کشف شود و مورد استفاده قرار گیرد
سازمان را قادر می سازد تا با یک منبع جدید، در محیط رقابت کند (بونتیس ،۱۹۹۶ ،صص۴۷-۴۰)^[۸۳].
سرمایه فکری؛ شامل کلیه فرآیندها و دارایی هایی است که بطور معمولی و سنتی در ترازنامه نشان داده نمی شود و همچنین شامل آن دسته از داراییهای نامشهود (مانند علائم تجاری^[۸۴] یا نام‌های تجاری و حق الامتیاز) است که روش های حسابداری مدرن آنها را در نظر می‌گیرد(روس، ۱۹۹۷،صص ۴۲۶-۴۱۳)^[۸۵].
سرمایه فکـری؛ حاصل جمع دانش اعضــای یک سازمان و کاربــرد عملــی آن است (همان منبع، صص ۴۲۶-۴۱۳).
سرمایه فکری؛ تفاوت میان ارزش بازار یک شرکت و هزینه جایگزینی دارایی های آن است (سیدرامن ، ۲۰۰۲ ،صص۱۴۸-۱۲۸)^[۸۶].
سرمایه فکری به مجموعه منحصر بفردی از منابع مشهود و نامشهود شرکت اطلاق می شود (گوپتا ، ۲۰۰۱،صص ۳۰۹-۲۹۷)^[۸۷].
سرمایه فکری، مواد فکری از قبیل دانش و اطلاعات و مالکیت (دارائی) معنوی و تجربه است که باعث ایجاد ثروت می شوند و هنوز تعریف جهان شمولی برای آن وجود ندارد (استوارت ،۱۹۹۷،ص۱۵)^[۸۸].
سرمایه فکری؛ جستجو و پیگیری و استفاده مؤثر از دانش (کالای ساخته شده) در مقایسه با اطلاعات (مواد خام) است (بونتیس ، ۱۹۹۸ ،صص ۷۶-۶۳)^[۸۹].
سرمایه فکری یک ماده فکری است که جمع آوری و شکل بندی شده و برای تولید دارایی های با
ارزش تر، مورد استفاده قرار می گیرد (کلین ،۱۹۹۴،ص۵۷)^[۹۰].
سرمایه فکری؛ مجموعه ای از اطلاعات و دانش کاربردی برای خلق یک ارزش در سازمان است (ادوینسون ،۱۹۹۷ ،ص۳)^[۹۱].
سرمایه فکری؛ دانش سازمانی وسیع و گسترده ای است که برای هر شرکت منحصر بفرد است و به
شرکت اجازه می دهد تا بطور پیوسته خود را با شرایط در حال تغییر و تحول انطباق دهد (موریتسن ،
۱۹۹۸،صص ۴۸۲-۴۶۱)^[۹۲].
سرمایه فکری، دانش موجود در سازمان است و در دو سطح فردی و سازمانی مطرح می شود که سطح فردی شامل دانش، مهارت و استعداد بوده و در سطح ساختاری؛ شامل مواردی مانند: پایگاه داده خاص هر مشتری، تکنولوژی، روشها و فرآیندهای سازمانی و فرهنگ است (هانس،۱۹۹۷، ص۳)^[۹۳].
سرمایه فکری؛ جریان دانش در درون شرکت ها است (دیریکس و کل ،۱۹۸۹،ص ۳۵)^[۹۴].
سرمایه فکری؛ مجموعه ای از دارایی های دانش محور است که به یک سازمان اختصاص دارند و در
زُمره ویژگی های یک سازمان محسوب می شوند و از طریق افزودن ارزش به ذینفعان کلیدی سازمان،
به طور قابل ملاحظه ای به بهبود وضعیت رقابتی سازمان، منجر می‌شود (مر، ۲۰۰۴،صص۵۷۰-۵۵۹)^[۹۵].
سرمایه فکری؛ اصطلاحی برای ترکیب دارایی ناملموس بازار، دارایی فکری، دارایی انسانی و دارایی ساختاری است که سازمان را برای انجام فعالیت هایش، توانمند می سازند (بروکینگ ، ۲۰۰۱،ص ۵)^[۹۶].
سرمایه فکری؛ جمع همه چیزهایی که افراد سازمان می دانند و برای سازمان در بازار، مزیت رقابتی ایجاد می کند (استوارت ،۱۹۹۱،ص۱۵)^[۹۷].
سرمایه فکری؛ دانشی است که قابل تبدیل شدن به ارزش باشد (ادوینسون ، ۱۹۹۱،ص۳)^[۹۸].
حامل و پراحالد (۱۹۹۴)^[۹۹] شایستگی های یک شرکت عمدتاً با تجربه و تخصص افراد داخل یک سازمان مرتبط است. در واقع این دانش و تجربه افراد داخل شرکت است که می تواند ارزش ایجاد کند. این مسئله از طریق فرآیندهای مبادله دانش و خلق دانش جدید صورت می گیرد و باید توجه داشت که این شایستگی ها تنها بوسیله افراد و در داخل سازمان ایجاد نمی شود، بلکه؛ ممکن است به واسطه محیطی که سازمان در آن قرار دارد، خلق شود(مثلاً شبکه همکاری بین شرکتها در یک منطقه خاص).
باید این موضوع را در نظر داشت که همکاری های بین سازمانی، عاملی است که موجب می شود؛ نوآوری های ملّی اتفاق بیافتد که این بحث در مفهوم سیستم های ملّی نوآوری، قرار می گیرد. در این شرایط سرمایه فکری یک شرکت، بجای اینکه به ویژگی های سازمان وابسته باشد به جایگاه شرکت در آن شبکه بستگی دارد (آرورا ،۱۹۹۰،ص۴)^[۱۰۰].
پیدایش اقتصاد دانش محور؛ باعث افزایش توجّهات به بحث سرمایه فکری به عنوان یک موضوع تحقیقاتی و کسب و کار گردیده است. اکنون مناسب ترین زمان برای فعّالیت در زمینه تحقیقات سرمایه فکری است. محققان در این حوزه از سال ها پیش نبرد و مبارزه گسترده ای را در جهت تصریح اهمّیت سرمایه فکری، آغاز نموده اند و سیمنارها و مقالات و کُتب متعددی را در این زمینه ارائه کرده‌اند. بیشتر تلاش های صورت گرفته شده در زمینه ی توسعه ی چارچوب سرمایه فکری انجام گرفته است.